de 10de
Vandaag trekken wij naar enkele buiten de stad gelegen tempels. Het is juist nu vlaggenfeest Gok’wats’ no Seku, de straten en de bewoners zeer schoon, en in de winkels en kraampjes waar de handelsproducten van het hele rijk als het ware tentoongesteld zijn, is alles smaakvol geordend. We trekken over de Sinsai brug; de stad eindigt in siertuinen en kwekerijen van de hier zo beroemde plantenhandel. Hier opent het landschap zich in een uitgestrekt vlakte. Het is nu tijd voor de tarweoogst. Hier snijdt men, daar trekt men het koren met wortel en al eruit. Men stroopt in een van bamboe gemaakt strop de aren eraf, om de stro onbeschadigd te behouden. De aren worden gedroogd in de zon, gedorst (von Siebold schrijft gedroschen ipv gedreschen) en dan in een wanmolen gezuiverd en zo wordt op de graanvelden zelf het graan als korrels geoogst. We gaan door meerdere dorpen, waar men planten verkoopt; op dit moment wordt bamboe verplant; juni is namelijk de beste tijd hiervoor. We rusten wat in een theehuis, Ten Tsaja, waar lang geleden de Shogun Taikosama gerust zou hebben; men laat ons een hutje zien waarin hij zich opfriste. We trekken verder door graanvelden en komen bij een theehuis Naniwaja: waar een zeer uitgestrekte dennen/sparrenboom, met een omvang van 135 stappen voorgesteld wordt als zeldzaamheid van de tuinierskunst.


Callicarpa sp.

Hierna bezichtigden we een shinto tempel Sumijoos’ (Beschrijving en afbeelding van zo’n tempel.) Hier wordt een dans door de vrouwen van de priesters gedanst, kamikakura. Zeer eenvoudig in zijn soort. De vrouwen zijn gekleed in het wit. [Ze] houden een klokkenspel Zusz genaamd in hun handen. (afbeelding daarvan). Na het verlaten van deze tempel, trekken we weer door een uitgebreid korenland
Er worden hier voortreffelijke Tarwe (3 ondersoorten) Murasaki, Bardana [*?], pompoenen, sojabonen, ramenassen en andere groenten verbouwd. De grond is zanderig en alleen vlijt en kunst maakt deze vlakte zo vruchtbaar. Men begiet de aarde met verdunde mest, waaraan de boerengezinnen zelf het meeste bijdragen, en ze hebben ook voordeel van de door langs de landwegen geplaatste vaten die gemak verschaffen aan de reizigers en zorgen door overal uitgegraven plassen met een waterput voor water voor het begieten.


Raphanus sativus 'Hortensis'

We komen bij de tempel Tonosin, de eerst Boedhatempel die ooit gebouwd is. Nog helemaal gebouwd in de vorm van een vroegere Shintotempel. Hier is een kolossale toren helemaal uit hout opgericht; genaamd (Gozunoto) Dr Bürger en ik bestegen deze [toren] tot aan de 4de verdieping, waar 77 treden naartoe voeren; dit gebouw schijnt zijn stevigheid te ontlenen aan een in het midden staande zeer dikke boom, net als de grote mast van een schip; ik schatte de hoogte van het gebouw op 120 Parijse voet [xx m]. Wij genoten vanuit het gebouw van een uitgebreid uitzicht op dit vlakke landschap: waar het nu wemelde van de mensen, deels stedelingen die de tempel bezochten, deels boerenlieden die bezig waren met de oogst. We gebruikten het middagmaal in een zeer mooi theehuis in de buurt en keerden naar huis terug, waar we nog enkele handelaren in planten bezochten en door de straten trokken waar men levende dieren verkoopt. Ik vond helaas weinig voor mij interessante gewassen. Het is onbegrijpelijk, hoe de Japanse plantenhandelaren in ieder jaargetijde hun tuingewassen verplanten en de gewassen zijn zo gewend aan het verplanten dat ze op ieder moment uit de aarde genomen kunnen worden en niet een keer treuren. De aarde waarin met ze gezet heeft, is voor hen alleen maar een tijdelijke rustplaats die hen vaak slechts enkele dagen of zelfs voor een overnachting is gegund – overdag worden de planten er weer uitgenomen en rondgedragen om ze te verkopen. Aan dieren vond ik naast een gazelle, beren, herten, apen, tanuki, ook nog huiden van Ottaria en Pterinis petarista [*?]; ook had ik hier eerder (( op de heenreis)) een wolf (Ogame) en een wilde hond (jamainu) gekocht. – De volksklasse Eta houdt zich uitsluitend bezig met het verzorgen en verkopen van wilde dieren.